Դասարանական աշխատանքԱշխատել անհատական նախագծերով
- Ընթերցանություն – Գրապահարան
- Վերլուծություն
- Ստեղծագործական աշխատանք
- Մեդիաընթերցումներ
- Թարգմանություն. առակներ , կարճ պատմություններ, լեգենդներ
- Այլ անհատական նախագծային աշխատանք
- Անհատական նախագիծ
Նախագծի իրականացման ժամանակահատվածը՝ սեպտեմբերի 13-17
Նախագծի մասնակիցներ՝ 8.7 դասարանի սովորողներ
Նախագծի նպատակը՝ կարողանալ ինքնուրույն թարգմանություն կատարել (ռուսերենից և անգլերենից)։
Նախագծի իրականացումը՝ ընտրել տեքստ (ցանկալի է առակ) ըստ հետաքրքրությունների, թարգմանել, աշխատել թարգմանված տեքստի վրա և ավելի գրագետ դարձնել։
Արդյունքը՝ սովորողը ավելի կյուրացնի այդ (ռուսսերեն և անգելեն) լեզուները, ավելի գրագետ կգրի հայերեն լեզվով։
Притча:
Торопись медленно
— Учитель, почему вы не даете мне больше заданий, тогда как другие получают чуть ли не каждый день новые? — спросил ученик Учителя. — Я отвечу тебе, но только не сейчас. Сейчас давай пообедаем. Ученик согласился, тем более что он был голоден. — Только позволь мне самому тебя кормить? Ученику это показалось странным, но, тем не менее, он согласился, думая, что так Учитель проявляет к нему больше внимания, чем к другим ученикам.
– Ուսուցիչ, ինչո՞ւ ինձ ավելի շատ առաջադրանքներ չեք տալիս, ապա ինչպես են մյուսները գրեթե ամեն օր ստանում նոր առաջադրանքներ: – հարցրեց աշակերտը ուսուցչին: – Ես կպատասխանեմ քեզ, բայց ոչ հիմա: Հիմա արի ճաշենք: Աշակերտը համաձայնեց, մանավանդ, որ սոված էր: – Ուղղակի թույլ տուր ինքս քեզ կերակրել: Սա աշակերտի համար տարօրինակ թվաց, բայց, այնուամենայնիվ, նա համաձայնվեց ՝ կարծելով, որ այս կերպ Ուսուցիչն ավելի մեծ ուշադրություն է ցուցաբերում իր վրա, քան մյուս աշակերտներին:
Принесли угощенье. Учитель набрал в ложку вкусного, ароматного и сочного плова и поднес ее ко рту ученика, который с аппетитом принялся есть сказочное кушанье. От удовольствия он закачал головой, закрыл глаза и хотел было в восхищении похвалить умение повара, но как только он открыл рот, чтобы сказать: «Вай, вай, какое это чудо», как очередная ложка оказалась у него во рту. Он начал пережевывать, но, не успев дожевать, его рот пополнился еще одной ложкой великолепного блюда. Он жевал все быстрее и быстрее, и, несмотря на это, ложка с пловом все чаще и чаще оказывалась у него во рту даже прежде, чем он успевал прожевать предыдущую.
Բերեցին հյուրասիրությունը: Ուսուցիչը գդալով վերցրեց համեղ, անուշահոտ և հյութալի փլավը և մոտեցրեց աշակերտին, ով սկսեց ախորժակով ուտել հեքիաթային ուտեստը: Հաճույքից նա շարժեց գլուխը, փակեց աչքերը և ցանկացավ հիացմունքով գովել խոհարարի վարպետությունը, բայց հենց որ նա բերանը բացեց, որ ասի. <<Վայ, Վայ, ինչպիսի հրաշք>> միանգամից համեղ ուտեստի մեկ այլ գդալ նրա բերանը լցվեց ևս մեկ գդալով այդ հրաշալի ուտեստից: Նա ավելի ու ավելի արագ սկսեց ծամել, և չհասցրեց մինչև վերջ ծամել, փլավով գդալն ավելի ու ավելի հաճախ էր հայտնվում նրա բերանում, նույնիսկ այն ժամանակ, երբ դեռ նախորդը չեր ծամել:
Наконец ученик не выдержал и с полным ртом воскликнул: — Мы что, куда-то спешим? Почему вы наполняете мой рот прежде, чем я успеваю прожевать и насладиться вкусом этого чудесного плова? Неужели нельзя есть не спеша, за приятной беседой? — Можно, но ведь тебе так нравится, — сказал учитель. — Мне? Вы что? Кто вам это сказал? — Ты сам полчаса назад. — Я? — изумленно спросил ученик. — Ну не я же просил давать тебе новые уроки, когда прежние еще не пережеваны и не усвоены тобой. Давать тебе новые задания, прежде чем ты выполнишь и усвоишь предыдущие, все равно, что наполнять пищей полный рот.
Վերջապես, աշակերտը չդիմացավ և բերանը լիքը բացականչեց. – Շտապու՞մ ենք ինչ -որ տեղ: Ինչո՞ւ եք իմ բերանը լցնում ավելի շուտ, քան ես հասցնում եմ ծամել և վայելել այս հիանալի փլավի համը: Մի՞ թե անհնար է դանդաղ ուտել ՝ հաճելի զրույցի ներքո: «Կարելի է, բայց չէ՞, որ ձեզ էսպես է դուր գալիս», – ասաց ուսուցիչը: – Ինձ; Դուք ի՞նչ է; Ով է քեզ դա ասել? – Դու ինքդ կես ժամ առաջ: – Ե՞ս, – Զարմացած հարցրեց աշակերտը
Не торопись набирать много заданий и не торопись выполнять их. «Торопись медленно», говорили древние, чтобы не прозевать жизнь. Выполняй их с радостью и усердием, а не с торопливостью. Не превращай жизнь в погоню. Ощути вкус жизни и наслаждайся им!
Գայանե Կագանյան 